بسم الّرب الزّهرا

سلام.

خیلی وقت بود که می خواستم بیام و بنویسم امّا...

بگذریم،ما آدما عادت داریم همیشه کم کاری های خودمونو توجیه کنیم...

می خواستم در مورد اتّفاقات اخیر هیئت بنویسم...

در مورد میزبانی میهمانانی عزیز و باتجربه که حقّ زیادی بر گردن هیئت دارن و با برگشتنشون و صحبت هاشون چیزهای زیادی به ما یاد دادن...

در مورد اردوی قم و جمکران ...

در مورد دسته ی فاطمیه...

در مورد شورا و انتخاباتش...

امّا...

امتحانات نزدیکه و قراره این ترم انشاالله به پدر و مادر ها و دوستان درون تشکّلی و بیرون تشکّلی ثابت کنیم که فعّالیت در هیئت به درس هامون صدمه ای نمی زنه و شاید به بهتر شدنشون هم کمک می کنه...

ممکنه این یادداشت،آخرین یادداشت تا اواسط یا آخر امتحانات یا حتّی تا تابستون باشه...

یادتون نره که برای نمره الف شدن بچّه های هیئتی مخصوصا سیّده مریم که معدّل این ترمش شاگرد اوّلیشو رقم می زنه دعا کنید...

پس تا اون موقع خداحافظ...